روایتی اشک‌آور از قتلگاه 'لؤلؤ' + عکس

'ریم خلیفه' روزنامه نگار الوسط در کنفرانس مطبوعاتی وزیر خارجه این کشور ضمن انتقادات شدید از وی و هیئت حاکمه گفت: آقای وزیر آنچه در میدان لؤلؤ صورت گرفت یک کشتار بود.

به گزارش مشرق به نقل از مهر، این روزنامه نگار در کنفرانس مطبوعاتی که روز جمعه پس از برگزاری اجلاس فوق العاده شورای همکاری در منامه با حضور شیخ خالد وزیر خارجه بحرین، شیخ عبدالله بن زاید وزیر خارجه امارات و دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس برگزار شد وقتی به حوادث میدان لؤلؤ و محل تجمع اعتصاب کنندگان اشاره کرد نتوانست جلو اشکهای خود را بگیرد و شدیدا گریست و آنچه را که در این میدان گذشت یک قربانگاه واقعی توصیف کرد

ریم خلیفه در ادامه گفت: جناب وزیر، من اولین بار است که سوال نمی کنم، من در برابر تمامی رسانه های گروهی می خواهم در چند کلمه با شما سخن بگویم، من یک هموطن بحرینی هستم، پدرم سنی مذهب و مادرم شیعه است، ازدواج و ارتباط (بین شیعه وسنی) در بحرین بخشی از فرهنگ ما شده است، ما هیچ گونه تبعیضی قایل نیستیم، من طایفه گرا نیستم، من تا استخوان به وطنم عشق می ورزم، من یک روزنامه نگار مستقل هستم، بخاطر عشق به میهنم حاضرم هرچه وطنم بخواهد دراختیار قرار دهم، ما وعده ملک حمد را باور کردیم و به منشور ملی رای دادیم، ولی وزیر آنچه در میدان لؤلؤ رخ داد یک کشتار و قربانگاه بود.

تصویری از سرکوب مردم بحرین

وی در ادامه افرود: اجازه بدهید در برابر رسانه های بحرینی وخارجی بگویم نمی خواهم برای کسی دردسر درست کنم، ولی آنچه در بیمارستان سلمانیه دیدم نمی توان باور کرد، ما به خون نیاز داریم، آقای وزیر در این بیمارستان مجروحانی هستند که به خون نیاز دارند.

این روزنامه نگار در ادامه یاد آور شد: من نمی خواهم وقت شما را بگیرم فقط اجازه بدهید و معذورم بدارید، من یک میهن پرست هستم، می خواهم بگویم که ما خواهان تغییر حکم نیستیم، ما فقط می خواهیم صدای ما گوش شنوا داشته باشد، و در روند اصلاحات و توسعه شرکت داشته باشیم. آقای وزیر من از شما و از همه اعضای خاندان حاکم سوال می کنم مشکل در کجاست؟ آیا مشکل در عدم اعتماد است؟ برای چه ؟ آیا به مردم بی اعتمادی وجود دارد؟ این همه تبعیض برای چیست؟
 

وی گفت: آقای وزیر عذرخواهی می کنم، ببخشید، باز می گویم ببخشید وقتی من آن صحنه ها را دیدم مجروحان را دیدم و مردمی را دیدم که روی زمین افتاده بودند، آقای وزیر اکنون که این حرفها را می زنم، تمام بدنم می لرزد، من با وطنم در حال عزای عمومی بسر می برم، اجازه بدهید، من با کمال ادب و احترام می گویم ، من از ملک حمد می خواهم اقدام عاجلانه ای اتخاذ کند و این کشور را نجات دهد. من اکنون به عنوان یک روزنامه نگار صحبت نمی کنم، من می خواهم بگویم چرا چنین اتفاقی افتاد؟ آیا نیازی به آوردن ارتش از کشورهای همسایه بود؟ جناب وزیر ما از ساعت 3 بامداد تاکنون نخوابیده ایم، وای برشما، وای برشما، من از صمیم قلب می خواهم و با خواهش می گویم که باید این اوضاع حل شود، از اینکه وقتتان را گرفتم عذرمی خواهم.

وزیر خارجه بحرین بدنبال سخنان وی اظهار داشت ما از هیچ کشور خارجی ارتش نیاوردیم و آنچه اتفاق افتاد حفظ نظم از سوی نیروی دفاع بحرین بود که برای حفظ نظم منطقه انجام شد وگرنه ارتش بحرین یا نیروی دفاع بحرین تا کنون اسلحه به روی مردم نکشیده است. نمی توانم بپذیرم که نیروی دفاع به سوی مردم آتش گشوده است، این ارتش کشور است که از میهن و دستاوردهای آن و حفظ جان مردم و پیشگیری از خونریزی حمایت می کند!