پیام امام خامنه ای به مجلس نهم

پیام امام خامنه ای به مجلس نهم 

 

پیام امام خامنه ای به مناسبت آغاز به کار نهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی
مجلس شورای اسلامی یک رکن اساسی کشور و نظام اسلامی است. همه‌ی آن‌چه در نظام اسلامی برجسته و شاخص است، باید در مجلس تبلور و انعکاس یابد؛ ایمان، شجاعت، پیشگامی، ایستادگی بر مبانی نظام، ایستادگی در برابر دشمنان، روزآمدی و نوآوری، وحدت و انسجام ملی، کار و تلاش فداکارانه، به میدان آوردن همه‌ی ظرفیت‌های‌ فردی و جمعی، نشانه‌هایی است که می‌توان یک مجلس موفق را با آن شناسایی کرد.
 

دریافت فایل تصویریmp4 حجم:۳۰،۸۰۱مگابایت 

دریافت فایل صوتی mp3 حجم :۱،۶۱۸ مگابایت

رحیم پور-مقبولیت امام هادی علیه السلام

رحیم پور-مقبولیت امام هادی علیه السلام 

 

 

 

کلیپی از سخنان رحیم پور از مقبولیت امام هادی علیه السلام در بین علما و بزرگان اسلام و سایر مذاهب 

 

دریافت فایل صوتی mp3 حجم:۳،۹۱۴مگابایت

مستندیک نکته از هزاران-قسمت اول -فرهنگ

مستندیک نکته از هزاران-قسمت اول -فرهنگ  

 

  

 

مستند یک نکته از هزاران تامین واحد مرکزی خبر به به مناسبت سالگرد رحلت امام خمینی (ره) که قسمت اول این مستند با موضوع فرهنگ است که به مقوله فرهنگ در جامعه،مطبوعات،بانوان صدا وسیما و… می پردازد را تقدیم دوستان می کنیم.(خرداد۹۱) 

 

دریافت فایل تصویری mp4 حجم:۷۲،۰۲۴مگابایت

بیانات امام خامنه ای درباره جنگ نرم

بیانات امام خامنه ای درباره جنگ نرم   

  

کلیپ صوتی حاضر بخشی از بیانات روشنگر و بصیرت بخش مقام معظم رهبری درباره جنگ نرم.

اطلاعات فایل دریافتی :

حجم : 2،74 مگابایت | فرمت mp3

زمان : 03:59

دانلود

پای درس امام جواد علیه السلام   

 

یکى از اصحاب امام محمّد تقى علیه السلام گوید:

روزى در خدمت آن حضرت بودم ، که سفره غذا پهن کردند؛ و غذا خوردیم .

پس از آن که سفره را جمع کردند، یکى از افراد مشغول جمع کردن غذاهاى ریخته شده در اطراف سفره گردید.

امام جواد علیه السلام فرمود:

چنانچه در بیابان سفره انداختید، آنچه غذا در اطراف سفره ریخته شود - به هر اندازه اى که باشد - رها کنید - تا مورد استفاده جانوران قرار گیرد- ولى اگر در منزل ، در اطراف ظرف غذا و یا در اطراف سفره ، طعامى ریخته شود، تمام آنچه را که ریخته شده است ، به هر مقدارى که باشد، جمع نمائید - که مبادا زیر دست و پا، نسبت به آنها بى احترامى شود . 

کلام جوادالائمه علیه السلام

قالَ الاِْمامُ الجَواد(علیه السلام):  

1- نیاز مؤمن به سه چیز :

«أَلْمُؤْمِنُ یَحْتاجُ إِلى تَوْفیق مِنَ اللهِ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ یَنْصَحُهُ»؛‌ مؤمن نیاز دارد به توفیقى از جانب خدا، و به پندگویى از درون خودش، و به پذیرش از کسى که او را نصیحت کند. 

2- استوار کن، آشکار کن! 

«إِظْهارُ الشَّىْءِ قَبْلَ أَنْ یُسْتَحْکَمَ مَفْسَدَةٌ لَهُ»؛ اظهار چیزى قبل از آن که محکم و پایدار شود سبب تباهى آن است. 

 

۳-قطع نعمت، نتیجه ناسپاسى  

«لا یَنْقَطِعُ الْمَزیدُ مِنَ اللهِ حَتّى یَنْقَطِعَ الشُّکْرُ مِنَ الْعِبادِ»؛ افزونى نعمت از جانب خدا بریده نشود تا آن هنگام که شکرگزارى از سوى بندگان بریده شود.  

۴-نتیجه تأخیر در توبه 

«تَأخیرُ التَّوْبَةِ إِغْتِرارٌ وَ طُولُ التَّسْویفِ حَیْرَةٌ، وَ الاِْعْتِذارُ عَلَى اللهِ هَلَکَةٌ وَ الاِْصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ أَمْنٌ لِمَکْرِ اللهِ "فَلا یَأْمَنُ مَکْرَ اللهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ"»؛ (سوره اعراف، آیه 99) به تأخیر انداختن توبه نوعى خودفریبى است، و وعده دروغ دادن نوعى سرگردانى است، و عذرتراشى در برابر خدا نابودى است، و پا فشارى بر گناه آسودگى از مکر خداست. «از مکر خدا آسوده نباشند جز مردمان زیانکار.» 

منبع:

پایگاه حوزه

مردی کهن سال با شکل جوانی 

 

مرحوم شیخ صدوق، طبرسی و برخی دیگر از بزرگان به نقل از ریّان بن صلت - که یکی از یاران و خدمت گزاران امام علیّ بن موسی الرّضا ( علیهماالسلام ) است - حکایت نمایند:

روزی خدمت آن حضرت شرف حضور یافته و اظهار داشتم: یاابن رسول اللّه! آیا شما صاحب الزّمان و ولیّ امر هستی؟

فرمود: بلی، من ولیّ امر هستم؛ ولیکن نه آن کسی که دنیا را پر از عدل و داد می کند، و چگونه این کار از من ساخته باشد با این وضعیّتی که در آن هستم!؟

آن کسی که منظور تو است، او قائم آل محمّد (عجّ) می باشد که تمام ظلم ها و بی عدالتی ها را برطرف و عدالت را جایگزین می نماید.

او هنگامی که ظهور و خروج می نماید، با این که کهن سال و عمری طولانی از او گذشته است، امّا شکل و قیافه اش همچون جوانی شاداب، بسیار نیرومند و قوی است، که چنانچه بخواهد بزرگ ترین درخت را ریشه کن کند، با یک دست چنین نماید. 

( - همان طوری که پدرش امیرمؤمنان علیّ ( علیه السلام ) درب قلعه خیبر را با یک دست از جای کَند و چندین متر آن طرف تر پرتاب نمود که چهل نفر هم نتوانستند آن را بردارند. )

امام زمان ( علیه السلام ) اگر فریادی بلند کند، تمام صخره ها متزلزل ودگرگون شوند، عصای حضرت موسی ( علیه السلام ) - با همان خصوصیّت وحالت - و نیز - انگشتر حضرت سلیمان ( علیه السلام ) همراه و در دست حضرت قائم آل محمّد عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف می باشد.

سپس امام رضا ( علیه السلام ) افزود: او چهارمین فرزند من می باشد که خداوند متعال او را پنهان و مخفی نگه می دارد، تا به موقع ظاهر گردد و دنیا را پر از عدل و داد نماید.

پی نوشت:

1- إکمال الدّین: ص 376، ح 7، غیبة نعمانی: ص 168، ح 9، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 240 

فراهم شدن یاران، بشارت نزدیکی ظهور

                     فراهم شدن یاران، بشارت نزدیکی ظهور                       

  

 هر جنبش و انقلابی، به یاران و همراهانی نیاز دارد. یارانی که پایه‌های اصلی انقلاب‌اند و سنگینی آن را به دوش می‌کشند. سستی و استواری هر یک از این دو، با سستی و استواری دیگری ارتباطی تنگاتنگ دارد؛ یعنی هر اندازه حجم بنای انقلاب کمتر باشد، پایه‌های آن از استحکام کمتری برخوردار خواهد بود و به هر میزان که آن بنا، بلندتر و گسترده‌تر باشد، به ستون‌های محکم‌تری نیاز خواهد داشت. با نگاه به حجم و گستردگی این بنا می‌توان دریافت بر چه پایه‌‌هایی، افراشته شده؛ همچنان که با تأمل در اهداف و غایات آن نیز می‌توان، میزان، حجم ابزار، وسایل مورد نیاز و پدیدآورندگان آن را پیش‌بینی کرد.

1- یکی از مهم‌ترین شرایط ظهور امام مهدی (علیه السلام) فراهم شدن یاران کارآمد است؛ یاران، همراهان و هم‌رزمانی کارآمد و توان‌مند، که با فقدانشان، کار حکومت، هدایت و رشد به سامان نخواهد رسید. دانستن ویژگی‌های یاران حضرت و تلاش در راه کسب آن‌ها، در واقع تلاش برای زمینه‌سازی ظهور و فرا رسیدن آن روز مبارک است.

2- آگاهی از ویژگی‌های یاوران امام زمان (علیه السلام) معیاری است که به کمک آن، می‌توانیم خود را محک زده و بدانیم که آیا در زمره‌ی یاران آن حضرت قرار داریم یا نه؟

برترین یاران حضرت مهدی (علیه السلام) افراد مخصوصی هستند که در اولین فرصت، خود را به حضرت می‌رسانند. در روایات تعداد آنان 313 نفر به عدد اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) در جنگ بدر، مشخّص شده است.

امام صادق (علیه السلام) به فضیل بن عمر فرمودند:

«کأنّی اَنظُرُ إلی القائِمِ عَلی منبرِ الکوفة و حولَهُ ثلاثُ مائةٍ و ثلاثةٍ عَشرِ رَجُلاً عدةِ أهل البدرِ هُم أَصحَابُ الأَلوِیَـةِ وَ هُم حُکّامُ اللهِ فِی أَرضِه علی خَلقهِ»؛ «گویا می‌نگرم قائم (علیه السلام) را بر منبر کوفه که سیصد و سیزده نفر به عدد اهل بدر، پیرامونش گرد آمده‌اند، آن‌ها مردان جنگاور و حاکمان خدا در زمین برای خلق اویند.»

یاران خاص که از آن‌ها به اصحاب امام مهدی (علیه السلام) یاد می‌شود، چهره‌های حکومتی و اجرایی ایشان هستند. آن‌ها انسان‌هایی عادل، مقتدر، فقیه و کارآمدند که در تثبیت حکومت جهانی مولای خود نقش اساسی دارند. 

در برخی از روایات، یاران امام مهدی (علیه السلام) ده هزار نفر یاد شده و این گونه آمده که تا آنان نیایند، قیام صورت نمی‌گیرد. امام صادق (علیه السلام) در این‌باره می‌فرمایند:

«سیصد و سیزده نفر یاران با او بیعت می‌کنند. او تا هنگام کامل شدن ده هزار نفر در مکه، اقامت می‌کند و سپس رهسپار مدینه می‌شود.»

معنای روایت این است که یاران امام زمان (علیه السلام) منحصر در 313 نفر نیستند، بلکه این تعداد کسانی هستند که در ابتدای قیام آن حضرت به گرد ایشان جمع می‌شوند.

در آیات و روایات اگر چه از صفت‌هایی به عنوان ویژگی‌های یاران حضرت یاد شده است؛ اما بدون تردید، یکی از پیام‌های این روایات، برشمردن شرایط آرمانی یک منتظر است. اهدافی که یک منتظر واقعی برای خود ترسیم می‌کند و تمام توان خود را در راه رسیدن به آن‌ها به کار بندد و اوج‌هایی که یک شیعه در تمام قرن‌هـا و عصرها بدان‌ها چشم دوخته و خود را در مسیر دست یافتن بدان‌ها قرار می‌دهد.

---

منابع و مآخذ:

1-   شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 672 .

2-   شیخ مفید، الإرشاد، ج 2، ص 383 .

3-  علامه مجلسی، بحارالانوار،ج 52، ص 323، ح 3 .

حضور دائم حضرت بقیه الله امام عصر (عج)

                       حضور دائم حضرت بقیه الله امام عصر (عج)                                   

                                                

 به استناد قرآن کریم، و روایات بسیار یکی از معتقدات قطعی همه مسلمین، عرضه اعمال توسط دو ملک مقرب به محضر پروردگار، یا پیامبر و ائمه علیهم السلام می باشد از جمله آیاتی که دلالت بر این مطلب دارند دو آیه ذیل است :  

الف : « وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ - کِرَاماً کَاتِبِینَ - یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ». (1)

به راستی بر شما نگهبانانی هستند، نویسندگانی گرامی که آن چه را می کنید می دانند .  

ب : « وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ... ». (2)

بگو عمل کنید که خدا و پیامبرش و مؤمنان راستین رفتارتان را به زودی خواهند دید.  

مفسّر گرانمایه، شیخ ابو علی طبرسی در تفسیر خود در مورد آیه اخیر عباراتی دارد که ترجمه آن این است (3) :

«عالمان شیعی احادیثی نقل نموده اند حاکی از این که، اعمال امّت در روزهای دوشنبه و پنج شنبه بر پیامبر و ائمّه عرضه می شود، و ایشان از آن ها آگاه می گردند. مقصود از مؤمنون در آیه یاد شده، ائمّه هستند».

«موسی بن سیّار» می گوید : در محضر حضرت رضا علیه السلام به دروازه شهر طوس رسیدیم، صدای گریه ای شنیده شد. حضرت رضا علیه السلام شتابان از اسب پیاده شده و به سوی جنازه ای رفتند و آن را بدوش گرفته و مانند مادر مهربانی که از کودکش دلجویی می کند به آن میّت اظهار محبّت می کرد، سپس به من فرمود :

ای موسی بن سیّار! هرکس جنازه یکی از دوستان ما را تشییع کند، از گناهان خود بیرون رود، همچون روزی که از مادر به دنیا آمده و هیچ گناهی بر او نیست.

و چون آن میّت در کنار قبرش بر زمین گذاشته شد، دست خود را بر سینه او نهاد و فرمود :

ای فلان! مژده باد تو را به بهشت که پس از این ساعت بر تو، ترسی نیست.

به امام رضا علیه السلام عرض کردم : فدایت گردم، آیا این مرد را می شناسی؟ چون این جا، سرزمینی است که تاکنون قدم بر آن ننهاده بودی!  

حضرت فرمود : ای موسی بن سیار! مگر نمی دانی که اعمال شیعیان ما، هر صبح و شام بر ما عرضه می شود؟ پس، از خدا برای گنه کاران عفو و بخشش و برای توفیق یافته گان در امور خیر پاداش نیک مسئلت می نمائیم. (4) .

همچنین مضمون نامه ای که برای شیخ مفید از ناحیه مقدّس حضرت مهدی علیه السلام صادر شده، حاکی از آگاهی امام از وضعیّت و احوالِ شیعیان است، چنانچه آمده است : «ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و چیزی از اوضاع شما بر ما، پوشیده و مخفی نمی ماند». (5) .

بنابراین، انسانی که خود را در محضر امام عصر علیه السلام می یابد، در راه دفاع از ارزشهای ولایت از مال، امکانات و توانائی ها بایستی مایه بگذارد. بالاتر از آن در راه مبارزه با شیطان و خواسته های نفسانی، از لذت هایش، از خوشی هایش، از آرزوهایش بگذرد و در مقابل وسوسه های پیاپی شیطان و جاذبه های همیشگی گناه و فریبندگی های نیرومند دنیا، مقاومتی سخت و طولانی داشته باشد.

علی بن جُهَمْ گوید : از امام رضا علیه السلام پرسیدم : فدایتان شوم میل دارم بدانم موقعیت و اعتبار من نزد شما چگونه است؟

حضرت فرمود : نظر کن، من نزد تو چگونه ام. (6) .

بنابراینبا بی مبالاتی و عدم پرهیز از گناه، خود را «شیعه منتظر» دانستن، یا بالاتر از آن خود را «یاور منتظر» به شمار آوردن پنداری است غلط و بیهوده!

پی نوشتها :

1- انفطار 10:82-12.

2- توبه 105:9.

3- مجمع البیان، ج5، ص69.

4- بحارالانوار، ج49، ص98.

5- احتجاج طبرسی، ج2، ص596.

6- بحارالانوار، ج75، ص118، ح2.

   وقتی قبر برای ما تنگ می‌شود

---

در روایتی آمده است که ابو بصیر خدمت امام صادق علیه‌السلام رفت و از حضرت پرسید: «آیا کسی از فشار قبر رهایی می‌یابد؟». امام در پاسخ فرمود: «از فشار قبر به خدا پناه می‌برم. فقط عده کمی فشار قبر نمی‌بینند».

---

فشار قبر  

یکی از حوادث مهم عالم قبر، «فشار قبر» است. آن گونه که از برخی روایات استفاده می‌شود، فشار قبر برای همه مگر افراد اندکی وجود دارد؛ برای برخی شدیدتر و برای برخی ملایم‌تر است. فشار قبر به منزله کفاره گناهان و جبران کوتاهی‌هاست. قرآن فشار قبر برخی را این گونه توصیف کرده است: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکًا»؛ «و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت».(1)

از روایات بیان شده در این مسئله چنین به دست می‌آید که منظور از «معیشة ظنک» در این آیه شریفه، همان عذاب قبر است؛ شاهد آن نیز اشاره ای است که بعد از این عبارت به قیامت شده است: «وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمی»؛ «و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم».

در روایتی از امام صادق علیه‌السلام آمده است که فرمود: «به خدا قسم تنها چیزی که من برای شما می‌ترسم (که گرفتارش شوید) برزخ است».(2)

البته بعضی از انسان‌ها همچون انبیا و امامان علیهم السلام و نیز مؤمنان از فشار قبر مستثنا هستند. در برخی روایات آمده است که زمین، مشتاق مؤمنان است که در حال حیات بر روی زمین، مرتکب معصیت خداوند نشده و پروردگار خویش را از خود راضی کرده‌اند. زمین، آماده پذیرایی از آنان بوده و برای آن‌ها از مادر مهربان‌تر است و بر چینی کسانی هرگز فشار قبر نخواهد آورد. حتی مؤمنان راستین از اینکه قبض روح شده و پا به منزل جدید گذاشته‌اند، راضی و خوشحالند و خدا و پیامبر و امامان علیهم السلام نیز از او راضی‌اند و فرشتگان به او بشارت می‌دهند: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعی إِلی رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً * فَادْخُلی فی عِبادی * وَ ادْخُلی جَنَّتی»؛ «تو ای روح آرام یافته! به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است، پس در سلک بندگانم در آی و در بهشتم وارد شو».(3) (4)

در روایتی آمده است که ابو بصیر خدمت امام صادق علیه‌السلام رفت و از حضرت پرسید: «آیا کسی از فشار قبر رهایی می‌یابد؟». امام در پاسخ فرمود: «از فشار قبر به خدا پناه می‌برم. فقط عده کمی فشار قبر نمی‌بینند».(5)  

منظور از فشار قبر 

با دقت در آیات و روایات مربوط به عالم برزخ و عذاب قبر، روشن می‌شود که مراد از قبر، آن گودال کوچکی نیست که انسان را در آن دفن می‌کنند، بلکه مقصود همان جهانی است که انسان پس از مرگ. پیش از برپا شدن قیامت در آن زندگی می‌کند و چون قرار گرفتن در قبر، ملازم و یا سرآغازی برای ورود به آن جهان می‌باشد، واژه قبر در مورد آن به کار رفته است. (6)

در روایتی آمده است که از امام صادق علیه‌السلام پرسیدند: «اگر کسی [چندین روز] به دار آویخته شده باشد، فشار قبر درباره او چگونه است؟». امام در پاسخ فرمود: «به هوایی که بر او احاطه دارد، دستور داده می‌شود که از هر طرف بر او فشار وارد کند».(7)

روایات بسیاری در این زمینه وارد شده است که حاکی از آن می‌باشد که فشار قبر از مسلّمات است و تردیدی در آن نیست؛ اگر چه حقیقت آن بر ما روشن نیست، ولی دورنمای آن این است که وقتی جنازه انسان را در قبر می‌گذارند، او خود را در تنگنای تاریک وحشت آور قبر می‌نگرد و در فشار و زحمت بسیار سختی قرار می‌گیرد. (8) بنا بر همین روایات، روح بعد از جدا شدن از این بدن، به بدن‌های لطیفی شبیه به این بدن‌های دنیوی که در اصطلاح به آن «بدن مثالی» می‌گویند، تعلق می‌گیرد و سؤال و فشار قبر نیز مربوط به روح و آن بدن مثالی است. (9)

فشار قبر برای همه یکسان نیست؛ بلکه برخی انسان‌ها اصلاً فشار قبر ندارند، چنان که در برخی روایات آمده است: مؤمنانی که بعضی از اعمال خیر مانند نماز شب، مداومت بر تلاوت برخی از سوره های قرآن یا بعضی از ذکرها و ... داشته باشند، از فشار قبر در امانند؛ (10) فشار قبر در بعضی افراد شدید است و کیفر اعمالشان محسوب می‌شود و برای گروهی دیگر خفیف‌تر و به منزله کفاره گناهان و جبران کوتاهی‌هاست. (11) 

پاسخ گویی به نکیر و منکر  

پاسخ گویی در شب اول قبر به دو فرشته نکیر و منکر نیز از مسلّمات است که تردیدی در آن نیست. طبق روایات مطرح شده در این زمینه، برای اینکه نکیر و منکر در شب اول قبر با انسان مهربان شوند و ترس از آن دو فرشته از انسان دور شود، هر کس نُه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، این دو فرشته در هنگام سؤال قبر با او مهربان می‌شوند. امام باقر علیه‌السلام در مورد فضایل شب زنده داری در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان و خواندن صد رکعت نماز در آن شب فرموده است: «خدا ترس نکیر و منکر را از او برطرف می‌کند». همچنین در روایتی آمده است که تلقین میت موجب می‌شود که نکیر و منکر از سؤال قبر صرف نظر کنند. (12)

بعضی از کارها مایه فشار قبر است و برخی دیگر از فشار قبر می‌کاهند. اموری که باعث فشار قبر می‌شوند، عبارتند از:

تباه کردن نعمت: در سخنی از امام صادق علیه‌السلام آمده است: «فشار قبر برای مؤمن، کفاره نعمت‌هایی است که تباه کرده است».(13)

بداخلاقی با خانواده: رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد فشار قبر سعد بن معاذ صحابی بزرگش فرمود: «فشار قبر او به خاطر بداخلاقی او با خانواده‌اش بود».(14)

نمّامی و سخن چینی، مراقبت نکردن از آلودگی بدن به قطره های بول (ادرار) و دوری جستن از اهل و عیال: امام علی علیه‌السلام فرموده است: «از جمله چیزهایی که موجب عذاب قبر می‌شود، سخنی چینی، مراقبت نکردن از آلودگی بدن به قطره های بول و دوری جستن از اهل و عیال است».(15)

چیزهایی نیز که فشار قبر را کم می‌کنند، عبارتند از:

نماز شب: امام رضا علیه‌السلام فرموده است: «خواندن نماز شب و هفتاد بار استغفرالله گفتن، موجب ایمنی از عذاب قبر می‌شود».(16)

خواندن سوره «تکاثر» هنگام خوابیدن، خواندن سوره «نساء» در روز جمعه و خواندن سوره «ن و القلم» در نماز واجب و مستحب. (17)

پی نوشت ها:

1. طه: 124

2. بحارالانوار، ج 6، ص 214

3. فجر: 27 30

4. تفسیر نمونه، ج 26، ص 475 479

5. بحارالانوار، ج 6، ص 261

6. سبحانی، جعفر، معادشناسی در پرتو کتاب، سنت و عقل، ترجمه علی شیروانی، ص 86

7. بحارالانوار، ج 6، ص 266

8. طاهری، حبیب الله، سیری در جهان پس از مرگ، ص 288

9. ر. ک: سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج 9، ص 238 239

10. مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، پیام قرآن، ج 5، ص 468 470

11. ر. ک: هاشمی؛ سید علی، پرسمان قرآنی معاد، ص 95 93

12. ر. ک: قمی، شیخ عباس، منازل الاخره، ص 38 30

13. بحارالانوار، ج 6، ص 221

14. همان، ص 220

15. همان

16. مستدرک الوسایل، ج 6، ص 331

17. کافی، ج 2، ص 623؛ وسایل الشیعه، ج 7، ص 409؛ بحارالانوار، ج 79، ص 64