ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
امام صادق علیهالسّلام در مقام مقایسه بین داستان کربلا و مصیبت فاطمه کبری سلاماللهعلیها، دوّمین را مصیبتبارتر تلقّی فرمودهاند. آن بزرگوار فرمودند : . . .
به ادامه مطلب بروید
«وَ لا کَیَوم مِحنَتِنا بِکَربلاءِ و إن کَانَ یَومَ السَّقِیفَة، و إحراقِ النّارِ عَلی بَابِ أمِیرِالمُؤمِنین و الحَسَن و الحُسَین و فَاطِمة و زینَب و أمّ کُلثُوم و فِضّة و قتلَ مُحسن بِالرَّفسَةِ أعظَمُ و أدهَی و أمَرّ لأنّه أصلَ یَومِ العَذابِ» ؛ [1]
و هیچ روزی مثل روز مصیبت ما در کربلا نیست. گرچه روز سقیفه و آتش زدن درب خانه امیرمؤمنان علیهالسّلام و حسن و حسین و فاطمه و زینب و امّ کلثوم و فضّه و قتل محسن علیهم السّلام، در اثر لگدی که به مادرش زدند، بزرگتر و ناگوارتر و تلختر است؛ چرا که آن روز، اصل روز عذاب است .
پینوشت:
1. حسین بن حمدان خصیبی، الهدایة الکبری، بیروت، موسسه البلاغ، ص 417.