علی مومنی ، کم سن و سال ترین طلبه شهید

علی مومنی

کم سن و سال ترین طلبه شهید 

نامش علی بود ؛ همزمان با شهادت حضرت علی ^(ع) به دنیا آمد و در لشکر حضرت علی ^(ع) به شهادت رسید ؛ 15 ساله بود و 15 سال هم پیکرش جلوی آفتاب گرم و سوزان مجنون همچون مولایش حسین بن علی ^(ع) باقی ماند . 

15 سال بی‌خبری از علی

پدر و مادر و خواهرانی که عاشق تنها پسر خانواده بودند ، سال‌ها خبری از علی نداشتند ؛ پدرش بارها به مقر لشکر علی‌بن‌ابیطالب ^(ع) مراجعه کرد تا شاید خبری از علی به دست بیاورد ، اما بعضاً همراهان و رزمندگانی که در این درگیری حضور داشتند ، می‌گفتند : . . . .

برای خواندن باقی این پست ، به ادامه مطلب بروید 

 « در حین درگیری احساس کردیم که علی زخمی شده است و شاید هم شهید شده و نتوانستیم از او خبری بگیریم » .

از خرداد 1365 تا خرداد 1380 در واقع 15 سال تمام ، پدر و مادر علی چشم به راه او بودند تا شاید خبری از فرزندشان بگیرند ؛ آنها علی را به امانت از ائمه اطهار ^(ع) گرفته بودند ، به این فکر افتادند که برای یافتن و گرفتن خبری از فرزندشان باز هم به این خاندان توسل کنند . در زمان حکومت صدام که خانواده شهدا و مفقودالاثرها را به زیارت کربلا می‌بردند ، ثبت‌نام کردند و این پدر و مادر پیر و منتظر به حرم حضرت ابوالفضل العباس ^(ع) رفتند ؛ قبل از همه ، مادر علی در حرم حضرت ابوالفضل^(ع) با سوز دل و با عشق مادرانه خطاب به آقا می‌گوید : « آقا ابوالفضل تو را به زهرای مرضیه سوگند می‌دهم که بچه‌ام اگر در شکم ماهی است او را به من بازگردان و گرنه شما را به حضرت زهرا ^(س) شکایت می‌کنم » .

پدر و مادر علی از زیارت کربلا برگشتند ؛ اهالی محل هم به دیدن آنها رفتند ؛ یادم است هنوز 20 روز از بازگشت آنها نگذشته بود که پیکر پاک علی ، بعد از 15 سال در جزیره مجنون تفحص شد و به آغوش خانواده بازگشت و در گلزار شهدای دهلران آرام گرفت .

گریه‌های شبانه علی در راز و نیاز با خدا

فرخیه مؤمنی خواهر شهید «علی مؤمنی» در خاطره‌ای از برادرش تعریف می‌کرد : در سال 1362 و در یک شب سرد زمستانی علی برای گذراندن تعطیلات حوزه از آشتیان به خانه آمد .

آن شب هم پدرم برای خرید اجناس برای مغازه‌اش در بیشه‌ دراز به خانه‌مان آمده بود . منزلی که ما در آن سکونت داشتیم یک اتاق بیشتر نداشت ، اتاق را با استفاده از وسایل خانه به دو بخش تقسیم کرده بودیم ، قسمتی را برای پذیرایی از مهمان و قسمت دیگری را برای اقامت خودمان اختصاص داده بودیم .

همه خوابیدیم اما چشم‌های بیدار علی خواب را از چشمان پدرم که او را بسیار دوست داشت گرفته بود ، پدرم به علی گفت : « قوت قلبم برای تو زود است که رنج طاعت و عبادت را بر خود تحمیل کنی » .

علی در جواب پدرم گفت : « معلوم نیست در سنین بالا موفق به انجام عبادت شوم ، انسان باید از همین نوجوانی خودش را آماده کند » .

شهادتم را به مادرم تبریک بگویید

در بخشی از وصیت‌نامه شهید «علی مؤمنی» آمده است : « چقدر شهادت در راه خدا زیباست ، مانند گل خوشبوست . من در این سرزمین این قدر با دشمن می‌جنگم تا پیروزی و موفقیت نصیبم گردد و یا به درجه رفیع شهادت نائل گردم ، اگر لیاقت داشته باشم که در راه اسلام و قرآن شهید بشوم به مادرم تبریک بگویید چون به مهمانی خدا رفته‌ام . راستی که مرگ در راه خدا چه خوب و خواستنی است » .

اللهم الرزقنا شهاده فی سبیلک