در انتظار یار
در انتظار یار

در انتظار یار

به دنیا و زیبایی ها و لذت هایش دل نبند !!!

به دنیا و زیبایی ها و لذت هایش دل نبند !!!




بعضی از ماها طوری زندگی می کنیم که انگار میخوایم تا ابد تو این دنیا باشیم و هیچ گاه مرگ و روز حسابی وجود نداره .

اکثراٌ غافل از آنیم که روزی هم ما رو به روی سنگ غسال خونه می برن و میشورن و . . .
اون موقع ست که یاد خیلی از بی عفتی ها ، بی غیرتی ها و بندگی شیطان کردن ها و . . . می افتیم و با خود میگیم که ای کاش به جای اینکه به لذت های زودگذر دنیا مشغول می شدیم ، کمی هم با خدا رفیق و مانوس می شدیم چونکه اون دنیا از هیچ کسی به غیر از خدا و اولیای او کاری بر نمیاد .


  حالا به تعدادی از آیات و روایات مرتبط با بحث توجه کنید

  سوره نساء آیه 77 : بگو ای پیغمبر به دنیا پرستان که برخورداری از زندگی دنیا بسیار کم و  ناچیز است و اما آخرت بسیار بهتر است از برای کسی که پرهیزکار باشد .

  سوره آل عمران آیه 185 : نیست زندگانی دنیا مگر مانند کالائی فریبنده که زود فانی و نابود میگردد .
  رسول اکرم (ص) : اگر دنیا و لذتهای فانی آن به اندازه بال مگسی در نزد خداوند ارزش داشت شربت آبی از آن به کافر نمی نوشانید . نهج الفصاحه صفحه 298

  امام علی (ع) : ای مردم از فنای لذات دنیوی عبرت بگیرید چه بسا سازنده ساختمانی که با مشقتهای فراوان آن را ساخت ولی خودش فرصت نیافت در آن مسکن گزیند و چه بسیار گرد آورنده اموالی که به زودی
آنچه را که گرد آورده برای وراث باقی گذارد و به سرای آخرت رود .


  رسول اکرم (ص) : همانا مردم در این دنیا همچون میهمانانند و هرچه در دست آنهاست عاریه است پس میهمان عاقبت کوچ میکند و کالای عاریه هم به صاحبش باز میگردد . ارشاد القلوب جلد 1 صفحه 58


و هزاران روایت مرتبط با این قضیه . . .




به خدا یه روزی تمام زیبایی های این دنیا تموم میشه و ما هم می میریم . ای خواهرانی که با طنازی ، دل پسرها و جوون های مردم رو می برید ، بدونید که روزی با تمام زیبایی هاتون به زیر خاک میرید و اولین جایی از بدنتون که می پوسه اون چشماتونه که با اونا خیلی از کارهای ناشایست رو انجام دادید . پس بیایید دلمون رو به لذت های زودگذر و پست این دنیا خوش نکنیم و کمی هم به رفاقت با خدا و اولیای الهی مشغول بشیم .


جالبه هممون میدونیم که عمر بسیار سریع میگذره و فرصت ها پشت سر هم از دست میرن . الان کمی با خودتون فکر کنید به این که چند سالتونه ؟ چه کارهایی کردید ؟ چند سال دیگه عمر می کنید ؟ بندگی خدا رو کرده اید ؟ و . . .



به خدا منزل آخر هممون زیر خربارها خاکه . چطوری مرگ دوستان ، آشنایان و همسایه ها و . . . رو می بینیم و باز هم به یاد این نمی افتیم که روزی هم ما رو داخل این قبرها می کنن و ما می مونیمو اعمالمون که اگه خدای ناکرده درست و حسابی نباشه ، فقط میشه گفت خدا به دادمون برسه . . . دیگه اون موقع هر چی بگی خدایا اشتباه کردم و نفهمیدم فایده ای نداره ها !!!! باید تو این دنیا عوض بشیم وگرنه اون دنیا دیگه جایی برای جبران وجود نداره .





  جایی که ما می مونیم

  
و کارهامون یعنی :


 قبر






عمر همانند یخ هستش که اگه خدا نخرش ، هدر میره . . .

یاد حاج منصور که می گفت :