رضا صادقی و داستان «یکی بود، یکی نبود»

رسول ترابی: مشکی‌پوش بندر سه سال تمام برای این آلبوم خون دل خورده و وقت گذاشته است. خودش می‌گوید ممنوع‌الفعالیت شدنش باعث شد  

                

که فقط یاد بگیرد و مطالعه کند. ترانه‌های این آلبوم به نسبت آلبوم‌های قبلی معناگراتر شده‌اند، اما او در ریتم‌ها کماکان مطابق میل خودش کار می‌کند و هیچ توجهی به وضعیت و خواست بازار ندارد. کارهای حسی و آرام انتخاب اول رضا صادقی برای اجرا هستند.
درباره خودش می‌گوید عقابی‌ست که حاضر است سالی فقط یک خرگوش بخورد، اما عقاب بماند و مثل کلاغ برای گذران زندگی هر غذایی را نخورد. خراج عقاب‌بودنش را هم می‌دهد. او تنهاست و تنهایی‌اش را هم دوست دارد. شاید هم این تنهایی بهانه‌ای برای حسی‌ترشدن موسیقی‌اش است.
رضا صادقی در سومین آلبوم مجازش باز هم نقطه ضعف احساسی مخاطبانش را نشانه رفته است. این‌بار او از «مشکی رنگ عشقه» و «وایسا دنیا» به «آغوش خدا» رسیده است و مخاطبانش را با کلام و لحن مداحی و تهییج‌کننده‌اش با فضاهای رمانتیک، آرام و حسی درگیر می‌کند. او هم‌چنین در کنار آلبومش اولین خواننده‌ای است که چند فیلم مستند درباره‌اش ساخته شده است. فیلمی که در آن رضا صادقی دیگری به مخاطبانش معرفی شده و او را در کاراکتر دیگری که تا به امروز دیده نشده، نشان داده است. مستند «رمز شب» شامل بخش‌هایی مثل گفت‌وگویی متفاوت با او در اوج خستگی‌اش،مداحی و عزاداری‌اش در ایام محرم در بندر عباس، گوشه‌ای از پشت صحنه‌های کنسرت‌هایش و... به‌نمایش در خواهد آمد. خبر خوش برای طرفداران رضا صادقی این‌که قسمت دوم مستند او با نام «جعبه سیاه» هم آماده شده و به‌زودی در بازار پخش خواهد شد. کارهایی که تماما زیر نظر شرکت «ایران‌گام» انجام شده است.

 فضای کلی آلبوم در ادامه آلبوم‌های قبلی‌اش است و فقط بار عرفانی ترانه‌هایش پررنگ‌تر شده‌اند. دکتر چراغعلی، مهران خالصی، علی ثابت، ایمان حجت و... هم در این آلبوم با او هم‌کاری داشته‌اند. «یکی بود، یکی نبود» در مجموع کاری قوی‌تر به نسبت آلبوم‌های گذشته اوست.

برگ برنده
در فضای ریتمیک و ترنس این روزها، ملودی‌های حسی و عاشقانه خیلی می‌چسبند...

کاندیدای بهترین‌شدن
قطعات «آغوش خدا» و «می‌خوام تورو». وقتی در یک جمع چندنفری، همه روی این دو قطعه اتفاق‌نظر دارند، لابد درست است دیگر.