شبهه افکنی؛ ابزار همیشگی اهل نفاق

شبهه افکنی؛ ابشزار همیشگی اهل نفاق  

اهل نفاق تلاش دارند که جامعه را با شبهه‌های گوناگون روبه‌رو کنند، تا در جو مه‌آلود بتوانند توانایی تشخیص حق از باطل را از مسلمانان بگیرند, و خود آتش بیار معرکه گردند...

اهل نفاق تلاش دارند که جامعه را با شبهه‌های گوناگون روبه‌رو کنند، تا در جو مه‌آلود بتوانند توانایی تشخیص حق از باطل را از مسلمانان بگیرند, و خود آتش بیار معرکه گردند.
حضرت مولی علی علیه السلام در این مورد می‌فرمایند: ”وَ إِنَّمَا سُمِّیَتِ الشُّبْهَهُْْ، شُبْهَهًْْ لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ“ به این دلیل، شبهه را ”شبهه“ نامیده‌اند که ظاهر آن شبیه حق است. ”فَأَمَّا أَوْلِیَاءُ اللَّهِ فَضِیَاؤُهُمْ فِیهَا الْیَقِینُ“  و اما نور هدایت کننده دوستان خدا, در شبهات یقین است. منافقان، همواره در پی ایجاد مسائل شبهه‌انگیز هستند. آن‌ها در این شرایط شبهه‌ناک، به فکر گمراهی مردم بوده و آنان را به ضلالت دعوت می‌کنند. راهنمای ایشان نیز در این مسیر، نابینایی و جهل مردم است.”وَ دَلِیلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَی، وَ أَمَّا أَعْدَاءُ اللَّهِ فَدُعَاؤُهُمْ فِیهَا الضَّلَالُ، وَ دَلِیلُهُمُ الْعَمَی“  البته این مطلب به طور قطع در آن زمان مصداق داشته و از این کلام فهمیده می‌شود که در آن برهه، مباحث شبهه‌انگیزی، بین مردم القا گشته بوده و این امر موجب به اشتباه افتادن مردم می‌شده است.
خود این علمای منافق نیز، چنان کوردل بوده و نور هدایت از ایشان سلب شده، که خود هیچ راهنمایی نداشته و دیگران را به سوی ضلالت، فرا می‌خوانده‌اند. بنا بر این، در زمانی که شبهه، توسط آنان ایجاد شده و جوّ فکری و فرهنگی جامعه تیره و تار می‌شود، تنها اولیای خدا هستند که با استفاده از یقین، از شبهه نجات پیدا کرده‌اند. امّا دیگران، هم چنان در گمراهی و حیرت باقی می‌مانند.