اعتراف معاویه به شایستگی علی اکبر (علیه السلام)

اعتراف معاویه به شایستگی علی اکبر (علیه السلام)  

  
 

 

از نظر وجاهت وزیبایی ، ملاحت و دلربایی ، شبیه‌ترین مردم به رسول خدا (ص) بود . 

 همچنین دارای صورت و سیرتى جذاب و طبع بلند ، منظره ملیح ، داراى ادب و تربیت بى‌نظیر ،  

و پیوسته با خضوع و خشوع و با صلابت و بزرگوار بود . 

  
علی اکبر همچنین دارای صدای خوشی بود به گونه ای که گاهی که اباعبداللّه الحسین (ع) برای  

صوت قرآن جدّ عزیزش دلتنگ می‏شد ، به علی می‏فرمود :  

" علی جان ! برایم قرآن بخوان تا از آن لذت و بهره برم . " 

او در ویژگى‌هاى معنوى و فضایل علمى و اخلاقی ، رشد جسمى و اجتماعى و کمالات روحى و  

مناقب نفسانى و سجایاى ملکوتى در میان تمام بنى هاشم و یاران پدر بزرگوارش  

امام حسین بن علی (ع) کم نظیر بود . این روحیه قوی و صفات شایسته ، چنان ابهت و عظمت به علی اکبر  

داده بود که افزون بردوستان ، دشمنان اهل بیت نیز به برتری‏هایش اعتقاد و اعتماد داشتند و اعتراف می‏کردند . 

  روزی معاویه از اطرافیانش پرسید : " چه کسی در این زمان برای خلافت مسلمانان بردیگران برتری دارد  

و برای حکمرانی بر مردم از دیگران سزاوارتر است ؟ " اطرافیان متملق به ستایش خلیفه پرداختند  

و او را لایق این منصب معرفی کردند . ولی معاویه گفت : " نه چنین نیست ،  

اولی الناس بهذا الامرعلی بن الحسین بن علی ، جدّه رسول اللّه و فیه شجاعة بنی‏هاشم و  

سخاه بنی امیه و رهو ثقیف ؛  

 

شایسته‏ترین افراد برای امر حکومت ، علی اکبر فرزند حسین است که  

جدّش رسول خدا است و شجاعت بنی‏هاشم ، سخاوت بنی امیه و زیبایی قبیله ثقیف را  

در خود جمع کرده است . " 

شجاعت و دلاورى على اکبر و رزم آورى و بصیرت دینى و سیاسى او ، در سفر کربلا به ویژه  

در روز عاشورا تجلى کرد . از میان خاندان هاشمی ، نخستین کسی که در کارزار کربلا به میدان شتافت ، 

 علی اکبر بود . همچنین زمانی که امام حسین بن علی (ع) از منزلگاه « قصر بنى مقاتل » گذشت ،  

و خوابی به او دست داد و پس از بیدارى « انا لله و انا الیه راجعون » گفت و خداوند را حمد کرد ،  

وقتی على اکبر سبب این حمد و استرجاع را پرسید ، حضرت فرمود : " در خواب دیدم سوارى مى‏گوید  

این کاروان به سوى مرگ مى‏رود . " علی اکبر پرسید : " مگر ما بر حق نیستیم ؟ " امام فرمود : " چرا . "  

علی اکبر عرض کرد : " فاننا اذن لا نبالى ان نموت محقین ؛ پس باکى از مرگ در راه حق نداریم ! "
 

در پایان خوب است راجع به اینکه آیا حضرت على اکبر (ع) داراى خانواده و فرزندانى بوده است یا نه ،  

مطلبی گفته شود که با توجه به زیارت نامه های حضرت به نظر می رسد که ایشان نیز  

دارای عهد و عیال بوده اند . 

 

زیارت نامه ایشان عبارت است از : " صلى الله علیک و على عترتک و اهل بیتک و آبائک و ابنائک . "  

همچنین سفارش امام صادق (ع) به ابو حمزه ثمالى که فرمود : " چون به قبر حضرت رسیدی ،  

ضع خدک على القبر ! و قل : صلى الله علیک یا ابا الحسن ! " 

 که با توجه به این فراز ، ایشان فرزندى به نام " حسن " داشته است .
 

به علاوه طبق برخى روایات ، نظیر روایت " احمد بن نصر بزنطی " ، حضرت على اکبر (ع) ، ام ولد (کنیز)  

داشته است و از او صاحب فرزند بوده است .
گرچه برخى از علماى انساب تصریح کرده‌اند که از آن بزرگوار اولادى نمانده و نسل امام حسین (ع)  

تنها از طریق امام چهارم حضرت سجاد(ع) ادامه پیدا کرده است .  

منابع- قصه کربلا
- مقاتل الطالبین
- ارشاد شیخ مفید
- مصائب امام حسین(ع)
- ابصارالعین فی انصارالحسین