گفتگو با بازیگر سریال «شمس‌العماره» و عکس های پشت صحنه آن

 فرهاد آئیش گفت: بزرگ‌ترین ویژگی کار، برنامه‌ریزی جهت دوری از حرف‌های تکراری بود. در حقیقت هر کدام از ما، برنامه کاری‌مان را بر اساس پرهیز از کلیشه‌ها و چیزهایی که همیشه در سریال‌های داستانی موجود بوده، جلو بردیم. 

فرهاد آئیش در سال 1331 در شمیران متولد شد.

او پس از اتمام تحصیلات متوسطه به آمریکا سفر کرد و مدرک کارشناسی سینما و تلویزیون و عکاسی را از دانشگاه کالیفرنیا کسب کرد. او در بازگشت به ایران، در دهه اخیر به عنوان نویسنده وکارگردان و بازیگر در تئاتر، تلویزیون و سینما فعالیت داشته است.
گفت‌وگوی کوتاه خبرنگار ما با «فرهاد آئیش» را به بهانه توجه کارشناسان در نظر سنجی فارس به بازی او از نظر می‌گذرانید؛

برخی معتقدند «شمس‌العماره» در مدت زمان نمایش خود هم توانسته در بین مردم سریال پرمخاطبی باشد. مهم‌ترین ویژگی‌ این مجموعه تلویزیونی چیست؟
- بزرگ‌ترین ویژگی کار، برنامه‌ریزی جهت دوری از حرف‌های تکراری بود. در حقیقت هر کدام از ما، بر اساس پرهیز از کلیشه‌ها و چیزهایی که همیشه در سریال‌های داستانی موجود بوده، برنامه کاری‌مان را جلو بردیم. در واقع قصه‌های ما، متفاوت بودند و طنز موجود در مجموعه، متفاوت بود و یک نوآوری در کلیت این کار از سوی کارگردان و تهیه‌کننده «شمس‌العماره» پیش‌بینی شده بود. دو عنصر مهمی که پشتیبان همه دوستان و همکاران من در بخش‌های مختلف این سریال بودند.

فیلمنامه چقدر در جذابیت «شمس‌العماره» و شکل‌گیری این تفاوت‌ها تأثیر داشته است؟
- همیشه 50 الی 60 درصد موفقیت یک کار به فیلمنامه آن ربط پیدا می‌کند. این هم به نویسنده‌ها مربوط می‌شود و هم می‌تواند ناشی از طرح اولیه باشد و خواسته‌ای که کارگردان دارد. وقتی می‌گوییم متن یک کار خوب است، این قضیه به طور غیرمستقیم به کارگردان ربط پیدا می‌کند. در مورد این سریال، باید بگویم بخصوص در قسمت‌های اول، نوشته‌های «امید سهرابی» بیشتر به چشم می‌خورد و واقعا از خیلی جنبه‌ها، کار وی متفاوت بود. به‌خصوص این که در نوع دیالوگ‌نویسی، و شخصیت‌پردازی، کار او بسیار قوی بود. البته این روند تا آخر هم ادامه پیدا کرده اما شاید در قسمت‌های اولیه، به دلیل همان تفاوت‌ها بیشتر به چشم آمده است.

ارزیابی شما از این سریال و ارتباطش با مخاطب چیست؟
- «شمس‌العماره» یک کار بسیار موفق و نو بود و نوعی ایجاد یک سلیقه جدید در برنامه‌سازی طنز شبانه ما. در مورد استقبال مخاطب از این مجموعه‌ هم تا آنجا که من می‌دانم، مخاطب استقبال خیلی خوبی از این سریال تلویزیونی داشته است و تا جایی که دوروبرم را می‌بینم، اوضاع از این لحاظ، خوب خوب است!

شخصیت‌پردازی «شمس‌العماره» که آن را از ویژگی‌های این مجموعه می‌دانید، چه شاخصه‌هایی دارد؟
- من به شخصه طبقه‌بندی تیپ و شخصیت را زیاد قبول ندارم. به هرحال در نمایش و تئاتر ما نمی‌توانیم زیاد تفکیک کنیم، همانطور که در زندگی واقعی هم نمی‌توانیم این تفکیک را صورت دهیم. خیلی وقت‌ها آدمهایی هستند که شخصیت‌های قوی‌تر و غلوشده‌تری دارند که اگر ما در فیلم یا سریال یا یک کار تصویری و نمایشی ببینیم، نامش را تیپ بگذاریم ولی در واقع، ما در زندگی واقعی هم نمونه‌هایش را می‌توانیم جستجو کنیم چون این یک امر نسبی است. درمورد این کار باید بگویم که ا زابتدا یکی از اساسی‌ترین پایه‌های این سریال، شخصیت‌سازی و شخصیت‌پردازی بود. یادم می‌آید همان روزهای اول که با سامان مقدم صحبت می‌کردم، وقتی می‌خواست درمورد کار صحبت کند، می‌گفت در این کار آنقدرها که شخصیت‌ها اهمیت دارند، قصه مهم نیست و الان هم که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم طرح و توسعه و قصه آنقدر اهمیت ندارد که ما در سریال‌های معمول دیگر می‌بینیم و بیشتر، شخصیت‌ها محور هستند.

شخصیت رحمت چه جور شخصیتی بود و از ابتدا با آن چگونه کنار آمدید؟
- راستش شاید برایم راحت‌تر باشد تا بیشتر شخصیت کاراکترهای دیگر را توضیح دهم تا نقش خودم را، به خاطر این که این روزها یک مقدار در شخصیت رحمت، غرق هستم... رحمت، به هرحال یک آدم ساده است که در اوج سادگی‌اش، یکسری زیرکی‌هایی هم دارد یا می‌خواهد داشته باشد و از نظر طبقاتی با افرادی که با آنها ارتباط دارد، متفاوت است، ولی درعین حال، خودش را بخشی از خانواده آنها می‌داند و با این خانواده، سال‌ها زندگی کرده و همیشه راحت و خوشحال بوده ولی درعین حال، التهاب حفظ موقعیت‌اش همیشه با او بوده است.

مهم‌‌ترین خاطره شما از «شمس‌العماره» در این چند ماهه چیست؟
- وحدت و رفاقتی که بین بچه‌ها وجود داشت، خاطره‌انگیز بود. بخش زیادی از این قضیه برمی‌گردد به «سامان مقدم» کارگردان این سریال. در واقع، عوامل سازنده این مجموعه، هم جلوی دوربین و هم پشت دوربین به نوعی فکر می‌کردند اعضای یک خانواده‌اند و این موجب شده بود که به همه ما خیلی خوش بگذرد.

و فعالیت‌های جدیدتان در سینما و تلویزیون؟
- تا چند روز دیگر تصویربرداری «شمس‌العماره» تمام می‌شود و از این هفته، قرار است در دو کار حضور داشته باشم که تا شروع نشوند، راجع به آن‌ها صحبت نمی‌کنم. از کارهای آماده نمایش نیز می‌توانم به فیلم سینمایی «زندگی با چشمان بسته» به کارگردانی «رسول صدرعاملی» اشاره کنم که برای اکران عمومی آماده می‌شود.