چگونه عمر را خود را طولانی کنیم!

                                     

دین اسلام آیین زندگی در این مزرعه آخرت است که برنامه‌ای جامع و کامل دارد تا هم این جهان به کام آدمی باشد و هم آن جهان. 

آن جهان که بماند، اما این دنیا به مقتضای ساختار آن، دار تزاحم و شرور و ابتلائات است. در دست داشت نقشه‌ای برای رسید به گنج نیک بختی، در این مسیر بسیار ضروری است.

شاه‌راهای شریعت که اساس سعادت در گروه آن است، مانند اصول و فروع دین، در جای خود تبین شده است. اما اینجا قصد ما این است که جاده را چنان برای شما روشن کنیم که هیچ خاری به پای مبارکتان نرفته و لذت زندگی در هر دو سرا برایتان تام و تمام گردد.

نقشه‌ای که برایتان ترسیم خواهیم کرد، بیان مستحباتی برای شئون گونه بگونه‌ی زندگی است تا همه‌ی کارهایتان با حساب باشد. من مطمئنم کامل بودن دین اسلام را در همین "اطلس آداب" خواهید دید که از هیچ چیزی فروگذار نگشته است. ناگفته نماند که هیچکدام از آنچه در این سلسه بیان می‌شود واجب یا حرام نیست. بنابر این می‌توانید به آن گوش نکنید اما اگر رعایت کنید، آن شمایید که بهره‌مند خواهید شد.

اما برای امروز و اولین قسمت، به تنهاترین و عزیزترین سرمایه شما خواهیم پرداخت، بله، عمر شریف شما مد نظر است. آدمی‌زاد پول را دوست دارد ولی ای کاش می‌فهمید که عمرش باارزشتر است و کاش به این دستور پیامبر گوش می‌داد که کُن علی عُمرِکَ اشَحَّ مِنکَ علی دِرهَمک؛ حرص عمرت را بیشتر بزن تا پولت! ¹

گروه دین و اندیشه - حسین عسگری

آدابى که عمر را طولانى مى کند: 

1. خوشنود کردن پدر و مادر

2. وضوى کامل گرفتن

3. حفظ صحت بدن (رعایت بهداشت)

4. خوش گفتارى با مردم

5. خوبى و نیکى به مردم

6. خوش رفتارى با همسایه

7. احسان کردن به خانواده

8. همیشه با وضو بودن

9. زیارت امام حسین علیه السلام

10. خواندن نماز شب

11. تلاوت قرآن

12. تزویج با دختران باکره

13. غسل کردن با آب گرم

14. خوردن سیب در سحرها

15. نشستن طولانی بر سر سفره در موقع اطعام به دیگرى

16. خوددارى از بریدن درختان نر (بی بار)، مگر در موقع ضرورت

17. گفتن هجده بار ذکر «یا حى» بعد از هر نماز

18. احترام و بزرگ داشتن پیران و بزرگان

19. طولانى کردن رکوع و سجود در نماز

مکروهاتى که عمر را کوتاه می‌کند: 

1. خوردن غذا بر روى غذا

2. نوشیدن آب در حال ناشتا

3. آمیزش با پیرزن

4. جماع در حمام

---

1- سفبنة البحار، ج 2 ، ص 258