سخاوت آن حضرت

                                      

از آنچه در خُلق آن حضرت گذشت و آنچه در نداها مى‏آید مى‏توان مطلب را درک کرد. و نیز در بحار از شیخ نعمانى از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام روایت شده که فرمود: گویا مى‏بینم که این دین شما از شما روى‏گردان و در خون خود غوطه‏ور است، و هیچ کس نتواند آن را به شما بازگرداند مگر مردى از اهل البیت‏علیهم السلام که هر سال دو بار بر شما بخشش خواهد کرد و

هر ماه دو نوع روزى به شما خواهد داد. در زمان او به شما حکمت عطا مى‏شود به حدّى که زن در خانه خودش نشسته باشد و از روى کتاب خدا و سنّت پیغمبرصلى الله علیه وآله حکم نماید
و در حدیث دیگرى از آن حضرت‏علیه السلام آمده که: تمام اموال دنیا از ظاهر و باطن زمین به نزد آن جناب جمع مى‏گردد و به مردم گفته مى‏شود: بیایید این چیزى است که شما به خاطر آن خویشاوندى‏تان را قطع کردید و خون‏هاى به ناحق ریختید و در راه به دست آوردن آن حرام‏ها مرتکب شدید. پس آن حضرت ثروتى به آن‏ها مى‏بخشد که هیچ کس پییش از او چنین نبخشیده باشد. (بحار الانوار: 390/52)
و از پیغمبر اکرم‏صلى الله علیه وآله روایتى از طریق عامّه منقول است که فرمود: مردى نزد مهدى مى‏آید و مى‏گوید: به من عطایى فرماى. پس به مقدارى که آن شخص بتواند حمل نماید، لباسش را پر مى‏کند. (بحار الانوار: 88/51).
و در حدیث دیگرى از طریق آن‏ها آمده که: پول‏ها در آن هنگام انباشته است که شخصى برمى‏خیزد و مى‏گوید: اى مهدى! به من چیزى بده. مى‏فرماید: برگیر. (بحار الانوار: 88/51).
و در غایة المرام از طریق آن‏ها از رسول اکرم‏صلى الله علیه وآله روایت است که در حدیث ابوسعید خدرى آمده: پول‏ها و اموال در آن روز انباشته خواهد بود. کسى که به نزد او مى‏آید و درخواستى دارد، آن‏قدر که بتواند حمل کند، به او مى‏دهد. (غایة المرام: 698).
و در حدیث دیگرى از ابوهریره آمده که گفت: رسول خداصلى الله علیه وآله فرمود: در آخر الزمان خلیفه‏اى خواهد بود که بى‏شماره بخشش مى‏کند. (غایة المرام: 698).
مى‏گویم: در بحث کرم آن جناب مطالبى مناسب با این خواهد آمد، ان شاء اللَّه تعالى و چه خوش گفته‏اند:

بَنَتِ المَکارِمُ وَسَطَ کَفِّکَ مَنْزِلاً** فَجَمِیعُ مالِکَ لِلأَنامِ مُباحٌ
وَإِذَا المَکارِمُ أَقْفَلَتْ أَبْوابَها** یَوْماً فَأَنْتَ لِقُفْلِها مِفْتاحٌ
مکارم اخلاق میان کف دستت منزل گرفته‏اند، [گویى ]پس همه مال تو براى مردم مباح است و اگر روزى مکارم درهاى خود را قفل کند و ببندد، پس تو براى آن قفل‏ها کلید هستى : و دیگرى گفته

هُوَ البَحْرُ مِنْ أَیِّ النَّواحِی أَتَیْتَهُ** وَلُجَّتُهُ المَعْرُوفُ وَالبِرُّ ساحِلُهُ
تَعَوَّدَ بَسْطَ الکَفِّ حَتّى لَوْ أَنَّهُ** أَرادَ انْقِباضاً لَمْ تُطِعْهُ أَنامِلُهُ
فَلَوْ لَمْ یَکُنْ فِی کَفِّهِ غَیْرَ نَفْسِهِ** لَجادَ بِها فَلْیَتَّقِ اللَّهَ سائِلُهُ
او دریا است از هر طرف [که خواهى ]به سوى او آیى، و امواجش نیکى و کرانه‏اش احسان است.
به گشاده دست بودن عادت کرده، به طورى که اگر بخواهد دست خود را ببندد انگشتانش یارى نمى‏کنند.
و اگر هرآینه در کَفَش چیزى جز روانش نباشد، همان را خواهد بخشید، پس درخواست کننده‏اش (باید از خدا بترسد )و پروا کند که هر چیزى از او نخواهد
إِنَّ الَّذِی خَلَقَ المَکارِمَ حازَها** فِی ذاتِ آدَمَ لِلإِمامِ القائِمِ
همانا آن‏که نیکى‏ها را آفرید، همه آن‏ها را در ذات آدم‏علیه السلام براى امام قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف - فراهم آورد.