شفاعت امت، آرزوی پیامبر ...

شفاعت امت، آرزوی پیامبر ... 

 

وقتی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از طرف خدا مأمور شد که دعوت خود را علنی نماید، به بالای کوه مروه رفت و مردم را این‌گونه خطاب قرار دادند: 

 «قُولُوا لا اِلهَ إِلّا اللهُ تُفْلِحُوا»؛ 

 بگویید معبودی جز خداوند نیست تا رستگار شوید. 

ابولهب به سوی پیامبر صلی الله علیه و آله سنگ پرتاب کرد و پیامبر را زخمی نمود، در حالی که فریاد می‌زد: 

... 

به ادامه مطلب بروید ... 

لطفا نظر دهید   

«ای مردم از او پیروی نکنید؛ او دروغگوست». 

به دنبال این اقدام ابولهب، قریشیان آزار بسیاری به پیامبر رسانده و بارها به حضرت صدمه زدند، تا این که ملکی بر پیامبر نازل شد و عرض کرد: «یا رسول الله  من ملک موکّل کوه‌ها هستم. خداوند مرا فرستاده تا به تلافی آزاری که مردم قریش به تو رسانده‌اند. دو کوه اخشب  را بر سر ایشان خراب کنم». 

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: 
 

 «لا، إِنَّ قَوْمِی لا یَعْلَمُونَ»؛  

نه! قوم من جاهل‌اند و نمی‌دانند.
 

آری، پیامبر عظیم‌الشأن اسلام نسبت به امّت خویش بسیار مهربان و صبور بود. در قرآن مجید آمده است: 
 

 « أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ »؛  

 آیا ما به تو شرح صدر ندادیم (تا بتوانی مردم را تحمل کنی)؟ 

هنگام ارتحال رسول اکرم صلی الله علیه و آله، ‌حضرت جبرئیل علیه السلام نازل شد و گفت:  

«ای رسول خدا! همه چیز برای مهمانی آماده است. پیامبران و ملائکه به استقبال آمده‌اند؛ 

آیا آماده‌اید؟» 

                  فرمود: «نه، امّتم چه می‌شوند؟» پاسخ آمد: 

                                                                       « وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى »؛  

 پروردگار تو، به قدری به تو اعطا خواهد نمود که راضی شوی. 

یعنی باب شفاعت برای تو مفتوح است و این گونه است که آرزوی پیامبر در مورد شفاعت امّت با  

وعده‌ی الهی محقّق می‌گردد.